زخمی عشق
خدایا ! به من توفیق تلاش در شکست، صبر در نومیدی، رفتن بی همراه ،جهاد بی سلاح، کار بی پاداش، فداکاری در سکوت، دین بی دنیا، مذهب بی عوام ،عظمت بی نام، خدمت بی نان، ایمان بی ریا، خوبی بی نمود، گستاخی بی خامی، مناعت بی غرور، تنهایی در انبوه جمعیت و دوست داشتن بی آنکه دوست بداند روزی کن. تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست ..... تنهایی را دوست دارم زیرا عشق دروغی در آن نیست....... تنهایی را دوست دارم زیرا تجربه کرد م......... تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند م هم تنهاست....... تنهایی را دوست دارم زیرا ....... در کلبه تنهایی ایم در انتظار خواهم گریست وانتظار کشیدنم را پنهان خواهم کرد .... بسی گفتند : دل از عشق بر گیر که : نیرنگ است و افسون است و جاهست ! ولی ما دل به او بستیم و دیدیم که این زهر است ، امّا ! نوشداروست. عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن کسی است که الفبای دوست داشتن را برایت تکرار کند و تو از او رسم محبت بیاموزی... عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه گذاشتن سدی در برابر رودیست که از چشمانت جاری است.. عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه پنهان کردن قلبی است که به اسفناک ترین حالت شکسته است. به نام خدا آرزوی مرگ دارم و کسی نیست یارم نفسم رفت و عشقم رفت و کسی نیست یارم دلم، قلبم، کمرم شکست و کسی نیست یارم امید و آرزویی ندارم جز مرگ،چون کسی نیست یارم نمیدانم چه کردم به که بدی کردم که کسی نیست یارم شاید ارحم الرحمین کمکی کرده که کسی نیست یارم این گناه من است که نمیفهمم چرا کسی نیست یارم درکم زیاد و کم است از اینکه کسی نیست یارم سردم، بی علاقه و مرده ام چون کسی نیست یارم آن کردگار هست یارم اما در زمین کسی نیست یارم دیگر نمیخواهم یاری، یاری که بعد از آن بگویم چرا کسی نیست یارم شاید رضای خدا بوده که تنهایی یارم و کسی نیست یارم هادی این سخن هم ناقص است، شاید ،چون کسی نیست یارم. یا حق. خدایا! تا زنده ام عاشقم مکن طعم تلخش را یک بار چشیده ام، کامم را تلخ مکن پروردگارا کسی را عاشقم مکن، تا زنده ام، کسی را دیووانه ام مکن خداوندا عشق را از من بران، تنهایی دوست من است از من جدایش مکن بگذار با تنهایی هایم دوست باشم، تا معشوقم بداند عاشقی دارم.
| قالب جدید وبلاگ پیجک دات نت |
سلام. اومدم دوباره بنویسم. البته هر موقع وقتم زیاد باشه. این دفعه هر چی مینویسم به خاطر دلم هست، نه به خاطر اون کسی که نامگذاری این وبلاگ به خاطر اون بوده. پس ازش میخوام که هیچوقت به وبلاگم سر نزنه، چون این نوشته ها به اون ربطی نداره و واسه دلمه. چند صباحی است که زندگیم چیزی جز حسرت و اشک و تنهایی نبوده. میدونم که سنم کمه و نباید این حرفها رو به این زودی بگم. درسته که ناسپاس بودم و هستم، اما بازم خدا رو شکر میکنم. آخه:بازم درسته که خیلی عیب در من هست مثلا عینکی ام اما بازم میتونم ببنیم و کور نیستم.درسته زیبا نیستم اما بازم مثل همه ی اون زیبارویان، بنده ی خدا هستم. درسته بعضی وقتها حال و روحیم بد میشه، درسته که... اما سرطان ، دیابت و ...ندارم . میتونم راه برم. حرف بزنم. کما اینکه تعدادی هستند که از اینها بی بهره اند(که امیدوارم خدا همشون رو شفا بده). همونطوری که از اسمم هم میتونید بفهمید من تنهام. حتی یه دوست صمیمی هم ندارم و حالا حالاها نداشتم اما امیدوارم خدا رو داشته باشم و با کارهایی که میکنم فاصله ی بین خودم و خدا رو هر چه زیاد تر نکنم. همیشه از خودم و کارهایی که کردم و میکنم ناراضی بودم و هستم. حتی از همین دوباره اومدن به وبلاگ و نوشتن هم راضی نیستم ، چون ممکنه ... بگذریم. چون همیشه باید گذشت.
